Wersja dla osób niedowidzących
TomG
-
Komiks Trzy cienie jest uznanym już dziełem Cyrila Pedrosy, za które twórca ten – współpracujący dotąd z Disneyem przy takich produkcjach jak Herkules i Dzwonnik z Notre Dame – otrzymał jedną z głównych nagród imprezy w Angouléme Prix Essentiel. Trzy cienie zostały już więc odpowiednio docenione za artyzm, jaki w nich zawarto, i już sam ten fakt wystarczy, by uznać komiks za warty przeczytania.
Trzyosobowa rodzina – ojciec Louise, matka Lise i syn Joachim – wiedzie szczęśliwe, sielankowe życie w dolinie wśród wzgórz. Wszystko jest proste, praca przeplata się z zabawą, a kompletna nieświadomość tego, jak wygląda reszta świata, zupełnie w niczym nie przeszkadza. Pewnego wieczoru jednak ta sielanka zostaje zaburzona – chłopiec z okna pokoju dostrzega trzy niepokojące sylwetki jeźdźców, stojących bez ruchu na oddalonym wzgórzu. Joachim i Lise są zaniepokojeni, lecz ojciec – człowiek twardo stąpający po ziemi, racjonalny i trzeźwo myślący – przekonuje ich, że są to tylko przejeżdżający w pobliżu ich domu podróżni.
Jakiś czas później jeźdźcy znowu zostają dostrzeżeni na tym samym wzgórzu, ponownie stojąc tylko nieruchomo. Tym razem i ojciec zaczyna zastanawiać się nad ich nietypowym zachowaniem. W końcu daje się ponieść nerwom: bierze siekierę i postanawia się z nimi ostro rozmówić, jeśli nie zechcą odejść po dobroci. Wychodzi w gęstą, wiszącą w dolinie mgłę i rusza do stojących na wzgórzu jeźdźców, jednak ci znikają we mgle.
Kiedy cienie znowu się pojawiają, Lise – pomimo sprzeciwów męża – udaje się do mieszkającej w pobliskim miasteczku Suzette Pique, staruszki rozwiązującej problemy miejscowej ludności. Staruszka mówi Lise, że te „formy", „cienie", przybyły po jej syna Joachima i że nie odjadą, póki go nie zabiorą. Według niej, nie da się nic w tej sytuacji zrobić. Lise i Louise powinni cieszyć się ostatnimi dniami spędzanymi z Joachimem.Trzy cienie są pełną wrażliwości baśnią dla dorosłych, a jej scenariusz wciąga już od pierwszych stron komiksu. Kreska Cyrila Pedrosy – bajkowa, choć odrobinę niechlujna, niestaranna – doskonale wpisuje się w tematykę baśni, budząc w czytelniku sympatię do głównych bohaterów historii, a jednocześnie dodając jej odpowiedniej dozy nierealności. Na kartach Trzech cieni nie zabraknie czytelnikowi tak humoru, jak i powagi, a sposób przedstawiania niektórych rzeczy jest typowo bajkowy. W trakcie lektury tej opowieści graficznej doskonale widać, że Cyril Pedrosa ma doświadczenie w tworzeniu filmów animowanych właśnie.
Scenariusz komiksu jest zdecydowanie dojrzały i do takiegoż czytelnika skierowany. Młodszy czytelnik jednak również będzie zadowolony z lektury tej oryginalnej, pełnej baśniowego uroku historii – sposób jej przedstawienia od samego początku wywołuje uśmiech na twarzy, miejscami stając się opowieścią mroczniejszą i mroczniejszą. Kibicujemy rodzinie Joachima od początku do końca, zżywając się z nimi i dopingując w uciążliwych zmaganiach z trzema jeźdźcami, którzy wydają się być nie do pokonania, niczym los. Wbrew jednak złowieszczym zapowiedziom Suzette Pique mroczne fatum pod postacią cieni nie jest dla Louise – ojca Joachima – wyrokiem ostatecznym i nieodwołalnym. Choć mężczyzna wierzy w słowa staruszki, to jednak ani myśli o poddaniu się i biernym czekaniu na dzień, w którym trzej jeźdźcy zabiorą jego syna – podejmuje decyzję o ucieczce, więc zabiera Joachima i razem ruszają w nieznany świat.
Trzy cienie – historia wartościowa, godna polecenia, ukazująca wady i zalety człowieka, wciągająca intrygującym scenariuszem i bawiąca bajkową kreską – jest tomem, który każdy fan komiksu powinien mieć na swojej półce.
