S/N

Malutka książeczka z wielkimi literami na okładce. Jedna to "S", a druga to "N". "S" wygląda jak dwugłowy czarny wąż, a "N" to całkiem zgrabne, ale za to owłosione nogi z niezbyt urodziwymi stopami. Poza tym wszystkim "S" i "N" to składowe tytułu tejże małej książeczki, wydanej przez wydawnictwo Centrala- mądre komiksy,a narysowanej i wymyślonej przez Michała Rzecznika oraz kilku gości.
A propos wydanej, to rzec trzeba, że spisano się całkiem dobrze. Książeczka przyciąga nie tylko niecodziennym kształtem, ale również przyjemną w dotyku fakturą kartek, ich grubością i kolorem. Lubimy takie zestawienia.
A propos narysowanej, to rzec trzeba, że różnorodność kreski sprawia wrażenie, jakby każda strona rysowana była przez kogoś innego. A jednak poza nielicznymi występami gości, to Michał Rzecznik wziął wszystko na siebie i pokazał, że niekoniecznie musi być jednorodny i monotonny. Takie rysowanie również lubimy. Doceniamy także dobór kolorów i sposób rysowania, który fascynuje podobnie jak doskonała pointa niektórych komiksowych wytworów. Właściwie przerzucając kartki "SN" na szybciutko, trudno dostrzec jakąkolwiek konsekwencję. Jednym może się to podobać, inni mogą mieć pewne zarzuty, a ja tylko powiem, że przynajmniej następuje element zaskoczenia podczas przerzucenia kolejnej strony,a to jest zawsze pozytywne.
A propos wymyślonej, to rzec trzeba, że chociaż nie wszystkie komiksy udało mi się całkowicie rozszyfrować, a co za tym idzie, również i docenić, to przyznać muszę, że bardzo często są one całkiem celnie trafione. Aż samemu śmiać się można do siebie i dziwować, że taka oczywistość nigdy nie wpadła nam do głowy. Zresztą proste pomysły zawsze były najlepsze i takie przede wszystkim lubimy.
A propos recenzowania, to rzec trzeba, że najlepszym dowodem na to, że książeczkę przejrzeć, przeglądnąć, przeczytać i przeobrazkować warto niech będzie fakt, że przykro mi było, że tak szybko się skończyła i po 20 minutach trzeba było przejrzeć, przeglądnąć, przeczytać i przeobrazkować ją od nowa. Takie przykrości lubimy.

Michał Rzecznik jest kulturoznawcą, scenarzystą, rysownikiem oraz autorem warsztatów komiksowych. Autor albumów takich, jak: „Generator 1000" i „S/N", a także współautor m.in. „Przygody Powstania Warszawskiego" i „Wielkiego Atlasu Ciot Polskich". Niestety nie miałam okazji zapoznać się z innymi tworami autora, poza omawianym poniżej „S/N", który jest owocem współpracy Michała Rzecznika z zaproszonymi przez niego gośćmi, jednakże, jeśli nadarzy się ku temu okazja, z pewnością zapoznam się z jego innymi pracami.

Warto na początku zaznaczyć, że autor wyjaśnia, iż „S/N to stosunek natężenia żądanego sygnału do poziomów szumu tła. Stosunek wyższy niż 1:1 oznacza mocniejszy sygnał od hałasu." „S/N" to zbiór komiksów, do którego scenariusz i rysunki wykonał właśnie Michał Rzecznik, z pomocą kolegów i koleżanki, a w którego skład wchodzą komiksy krótkie, średnie i długie. Znajdziemy w nim historie zabawne, prawdziwe i zaskakujące. Niektóre paski mają wspólnych bohaterów, inne kończą się na następnej stronie, tam, gdzie zaczynają się kolejne. Nie wszystkie przekazy są od razu oczywiste i, muszę przyznać, nie każdy komiks był dla mnie jasny od samego początku, jednakże odkrywanie ich znaczeń było równie zabawne i przyjemne, jak oglądanie całego albumu.

Oczywiście w albumie tym znajdą się komiksy zarówno te mniej, jak i bardziej udane. Jednakże autor niejednokrotnie potrafi wywołać u czytelnika uśmiech na twarzy, czy wprawić go w chwilę zadumy. Moimi osobistymi faworytami, są komiksy takie, jak m.in.: te o Bogu, wielorybie, Czerwonym Kapturku, czy bazyliszku. Jednakże także pozostałe historie są zabawne i warte uwagi, czy to dzięki swojej prostocie, czy sprytowi przekazu.

Wykonanie albumu także nie pozostawia wiele do życzenia. Zarówno oprawa, jak i poszczególne rysunki, stanowią przyjemny dla oka widok. Lektura „S/N" z pewnością należy do szybkich, zatem można w wolnych chwilach z łatwością do niego wracać i na nowo cieszyć się ulubionymi paskami. Album ten polecam zatem wszystkim, którzy znają i lubią twórczość Michała Rzecznika. Nie wiem, jak dzieło to wypada na tle jego innych tworów, jednak ja czerpałam przyjemność z, co prawda krótkiej, lektury tego zbioru.