Wersja dla osób niedowidzących
Aypa
-
Jesień, to nie tylko czas, kiedy dni będą stawać się coraz krótsze, bardziej chłodne i deszczowe, a przyroda przygotowuje się na nadejście zimy. Dla mnie jesień to piękna kolorowa pora roku, która nie jest przecież aż tak „zimna" i nieczuła. Przecież dostarcza ona wiele zabawy. Choćby... zbieranie jabłek. Pięknych i aromatycznych jabłuszek dla bohaterki mangi Spice & Wolf. Kiedy po raz pierwszy miałam kontakt z ta mangą od razu skojarzyła mi się ona z jesienią. Dlaczego? Może powodem tego były wcześniej wspomniane jabłka? Albo podświadomie porównałam średniowieczny klimat mangi z jesienią? Przecież jesień jest równie tajemnicza, co czasy wielkich królów i rozwoju Kościoła. (Tak, lubię historię!) Dość o jesieni! Skupmy się na S&W.
Wilcze bóstwo urodzaju
„Gdy łany pszenicy falują przy lekkim wietrze, w tej wiosce mawia się, że to biegnie wilk."
Wioska Pasroe leży na południu map średniowiecznej krainy. Jej mieszkańcy od lat zajmują się uprawą pszenicy. Bardzo dawno temu pewien młodzieniec, związał się obietnicą z wilkiem. Poprosił go by opiekował się ich polami. Wilk zgodził się i co roku ludzie otrzymywali pełne pszenne pola. Jednak czasami zdarzało się, iż wśród zbóż zapanował nieurodzaj. Mawiano wtedy, że wilk pożarł plony dla własnego kaprysu. Wilczy opiekun przez setki lat obserwował to co działo się na polach, aż w końcu stał się lokalnym bóstwem. Z czasem wynaleziono nowe metody uprawy, a los zboża nie leżał już wyłącznie w rękach wilczego bóstwa. Ludzie potrafili poradzić sobie, by co roku zbiory były obfite, a o wilku opowiadano jak o legendzie.
Wilk i kupiec
Lawrence Craft jest dwudziestopięcioletnim, wędrownym kupcem, którego domem jest często obładowany wóz. Tym razem ma do sprzedania trochę pszenicy oraz górę futer z kun. W drodze do większego miasta trafia do wioski Pasroe, gdzie odbywa się lokalne święto plonów. Dawniej było to święto ku czci tutejszego bóstwa urodzaju, ale dziś nikt już nie wierzy w stare przesądy. Przez świąteczne zamieszanie, Lawrence jest zmuszony spędzić noc pod gołym niebem.
„Miesiąc pięknie jaśnieje tej nocy. Poczęstujesz mnie winem, wędrowcze?"
Ta noc miała być dla Lawrensa taka jak każda inna – położyć się wygodnie na wozie i zasnąć by wraz ze świtem wyruszyć w dalszą drogę. Lecz los miał co do niego inne plany i postanowił „sprezentować" mu towarzysza dalszej drogi – śliczną dziewczynę o kasztanowych włosach z... OGONEM I WILCZYMI USZKAMI!? (to, że stała przed mężczyzną tak, jak Pan Bóg ją stworzył to pomińmy, okey?) W trakcie rozmowy z wilczym-dzieciem dowiaduje się, że nazywa się Horo – tak jak tutejsze bóstwo.
„(...) zbóstwami równać się nie mogę. Jestem po prostu Horo. (...) Zmyślna wilczyca z Yoitsu (...)."
Od tego momentu słodka i prześliczna Horo zaczyna podróżować z Lawrencem, by móc powrócić do domu, do Yoitsu - „krainy ciszy i skrzącego się srebrem śniegu". Przed tym jednak czeka ich długa droga przez kraj w którym gospodarka rozwija się szybko, a zwolenników Kościoła można spotkać na każdym kroku.
Manga jest oparta na historii lightnovel, napisanej dwóch autorów wymienionych wyżej (Hasekura x Ayakura). W moim przypadku wpierw dowiedziałam się o serii anime (Spice & Wolf i Spice & Wolf II), która urzekła mnie od pierwszych dźwięków po ostatnie. Pomysł na umieszczenie historii w czasach średniowiecznych jest rzadko spotykanym zjawiskiem. Nie chodzi tu bowiem o zwykłe fantasty, bo takowych jest na pęczki, ale o ukazanie realizmu minionych wieków. Feudalizm, rozwój gospodarki, stanowisko Kościoła i jego rola, cóż nawet takie coś jak taczki zostały wynalezione w średniowieczu, a przecież mówimy niby o ciemnocie trwającej milenium, paradoks? Nie będę tu wiele mówić o samym średniowieczu bo o tym mogłabym mówić i mówić (w końcu jestem ktosiem co lubi historię. Hu huhu ^U^), ale cieszy mnie to, że w tej mandze zostało ukazane również piękno tej epoki. A mówiąc o pięknie przejdźmy do „kreski". Jedyne słowo jaki mi się ciśnie na usta to: CUDNE. Niby taka zwyczajna, ale urzeka i mnie urzekła dogłębnie. O tym, jak słodka jest Horo to nawet nie będę wspominała. Przekonajcie się sami! Mangę Spiece& Wolf polecam każdemu! (Nawet pożyczyłam moim koleżankom, które na słowo manga odpowiadają mi „na zdrowie".)
