Wersja dla osób niedowidzących
Aypa
-
Geny potrafią uprzykrzyć życie. Zwłaszcza, gdy nie są one tymi pozytywnymi. Z tym problemem mierzy się Ryuuji Takasu. Jest na językach szkolnych znajomych jako młodociany przestępca, a cała ta opinia jest skutkiem jego morderczego spojrzenia – odziedziczonego po ojcu gangsterze. Wraz z rozpoczęciem drugiego roku w liceum nadarza się okazja do ułożenia sobie życia na nowo. Zostaje przypisany do tej samej klasy co obiekt jego westchnień – Minori Kushieda, jednak już pierwszego dnia wpada na osóbkę dość niepozorną, ale bardzo niebezpieczną, przez którą jego „opinia" łobuza ulega zmianie o sto osiemdziesiąt stopni.
Tyci Tygrys i Smok
„(...) Niektórzy do tej pory się nie pozbierali. A to tylko część niepokojących plotek, które nieprzerwanie krążą o niej po korytarzach."
Taiga Aisaka, nazywana powszechnie Tycim Tygrysem jest postrachem szkoły. Historii o jej „przestępstwach" oraz pochodzeniu jest tak wiele ile kropel w kałuży nazywanej Pacyfikiem. Nie ma osoby, która by jej się sprzeciwiła czy w ogóle weszła w drogę. Aż do pewnego, kwietniowego dnia, kiedy to nie zauważona zderzyła się z wyższym (o wiele) chłopakiem. Wspomniałam już, że nie jest to dziewczyna o zbyt wysokim wzroście? Chociaż pomimo tego jest bardzo uroczą panną, co kiedyś sprawiło kłopot niejednemu chłopakowi – tak około połowie szkoły, tej męskiej połowie. Jednak bycie nastolatką i nie zakochać się nie idzie w parze. Taiga ma już swojego wybranka, o którym nawet nie wie jej najlepsza przyjaciółka – już wcześniej wspomniana Kushieda. Jego tożsamość przez (znów) przypadek poznaje Ryuuji, kiedy to podłożenie listu miłosnego do ukochanego kończy się fiaskiem. Biedna, niezdarna i zdenerwowana Taiga pomyliła torby, zamiast do torby właściwej osoby włożyła list do szkolnej teczki Ryuuji'ego.
„– (...) Przez Ciebie najadłam się wstydu jak nigdy w życiu! Nie pozostaje mi nic innego, niż skończyć ze sobą!
– Skoro chcesz się zabić, to dlaczego próbujesz zabić mnie?!
– Bo nie chcę umierać. To chyba oczywiste! A jeśli nie ja, to ty musisz umrzeć! Albo chociaż stracić pamięć!"Bo świat jest naprawdę mały...
„Za oknem piękna pogoda... Ale do mojego domu słońce nie dociera."
Miło jest zamieszkiwać pełne słonecznych promieni mieszkanko, prawda? Ryuuji tak właśnie mieszkał, do czasu aż za oknem nie postawiono wielgaśnego apartamentowca. Pół biedy jeżeli jest jeszcze jako tako jasno. Gorzej jest, kiedy wyglądając przez okno widzi się osobę, której się podpadło. Sąsiadem, a raczej sąsiadką, vis-à-vis jest nie kto inny jak Tagia Aisaka. Bardzo miło brzmi to kiedy jest możliwość codziennego zjadania wspólnego śniadania czy przemierzania drogi do szkoły z przyjacielem czy przyjaciółką. Dla bohaterów tej mangi, do zastania przyjaciółmi, chyba daleka droga. Jak na razie są połączeni umową, dzięki której wzajemnie pomagają sobie ze zdobyciem tej drugiej połówki.
„Ma (...) w sobie coś... Co mnie bardzo martwi, a czego nie potrafię jeszcze opisać. (...) Nie potrafię zostawić jej samej sobie..."
Nie wiecie jak bardzo jestem zadowolona, że Toradora! trafiła na polski rynek. Jest to jedna z tym serii, która pomagała mi utorować drogę do mang shoujo. Tych typowych shoujo. Teraz przewinęło się masę tytułów lepszy i gorszych, ale mam kilka takich do których porównuje poniektóre i właśnie jedną z tych do porównania jest ta oto manga. Urocza, zabawna, momentami poważna, a przede wszystkim lekka. Według mnie właśnie takie powinno być shoujo – lekkie niczym słynne „dziewczyńskie" bańki. Historia nie jest jakaś bardzo skomplikowana. Mamy dwoje zakochanych nastolatków, który „pomagają sobie" na drodze do szczęścia. W pierwszym tomie nic raczej więcej nie znajdziemy. Myślę, że z kolejnymi częściami akcja pójdzie trochę do przodu, ale w swoim własnym tempie. Postaci są tu głównym atutem, ponieważ nie mam czego im wytykać. Mam wrażenie, że to historia była napisana dla nich a nie pod nich. Oczywiście jest wiele takich mang, jednak tu wyczuwam to bardziej. Może jakieś sentymenty się odzywają? Taiga, będąca nie tylko główną bohaterką ale także ikoną tego tytułu, podbija moje serduszko, pakując się do niego z niezłym impetem i w niewielkich, trochę brudnawych bucikach. Ryuuji natomiast wszedł zaraz za nią czyszcząc pozostawione przez Tygryska ślady. Całość jest dobrze rozrysowana, jedynie raster użyty na włosach Aisaki początkowo mnie drażnił, jednak później się przyzwyczaiłam i to co widziałam prezentowało się bardzo dobrze. Z niecierpliwością czekam na kolejny tomik miłosnych perypetii tej dwójki.
