Zakochany Tyran 1

Ten krótki szkolny tydzień miną jak z bata strzelił. Spodziewałam się, że będzie się bardziej dłużyć, ale nie to żebym narzekała. Mi taka kolej rzeczy pasuje, nawet bardzo. (｡･ω･｡)Nie wiem jak wy ale ja kocham takie dni jak dzisiejszy, kiedy to za oknem świeci słoneczko,nie muszę wstawać wcześniej niż przed ósmąi przesiadywać w ławce walcząc ze snem. (^u^) Dziś coś dla fanek związków męsko-męskich, z większą dawką pikanterii niżeli w poprzednich dwóch opisanych przeze mnie mangach. Już czuję, że nie będzie to takie proste, ale postaram się i napiszę najlepiej jak umiem, by osoby nieprzekonane do tego typu komiksów, w końcu spróbowały przejść przez choćby jeden tomik.

Czy kiedykolwiek byliście zakochani i nie potrafiliście wyrazić tego co czujecie tej jedynej osobie? A jak już przychodziło co do czego wasze bariery nieśmiałości w końcu ustąpiły, jednak ta druga osoba nie wzięła tego zbyt poważnie? Co robiłyście/robiliście kiedy sprawy przyjmowały zupełnie inny obrót? Pytań moglibyśmy mnożyć, ponieważ miłość to uczucie skomplikowane. Każda persona rozumie ją na swój własny sposób i nie zrozumie do końca jeżeli nie pozna tej prawdziwej miłości do drugiej osoby, którą sami zazwyczaj wybieramy. A jak jest z naszymi bohaterami? Otóż...

Homoseksualista i homofob

„Zastanawia mnie, czy miłość ma datę ważności. Jeżeli tak, to ciekawe kiedy upływa."

TetsuhiroMorinaga jest studentem pierwszego roku na Wydziale Rolnictwa oraz asystentem SouichiegoTatsumi prowadzącego badania w szkolnym laboratorium. Wydawać by się mogło, że Morinaga prowadzi normalne studenckie życie. Oczywiście szkoła, czasem do baru, by porozmawiać ze starymi znajomymi, i znów szkoła. Jednak w jego życiu, a raczej jego sercu i myślach zagościł starszy kolega Souichi. Dosyć szybko przekonuje się, że jego uczucia nie zostaną odwzajemnione. Sempai – jak bardzo często zwraca się Morinaga do Tatsumi'ego – jest homofobem jakiego ten świat jeszcze nie widział. Oprócz tego jest bardzo uparty, ciężko z nim cokolwiek spokojnie omówić, ponieważ jest wybuchowy, uparty bardziej niż osioł, do tego można dodać „lekkie" egocentryczne myślnie – „lekkie" ponieważ, młodszy brat i siostra sąjego oczkiem w głowie. Ale pomimo tego biedny Morigana trwał w swoim uczuciu przez całe pięć lat.

„ – Od tamtego czasu nienawiść Senpaia do gejów wspięła się na wyższy poziom. A że tylko ja jestem pod ręką, robię za chłopca do bicia. Ech...
– No to peszek..."

Buteleczka „po procencikach" – czyli uśmiech losu dla Morinagi

Pewnego wieczora, kiedy to skołowany Morinaga postanowił wyżalić się swojemu znajomemu, na pocieszenie dostał od niego niewielką butelkę. Jej zawartość według kolegi ma rozbudzić ukochanego Tetsuhiro. Cały ten pomysł, nie za bardzo podoba się Morinadze, jednak koniec końców zatrzymuje buteleczkę i ukrywa w mieszkaniu tak by nikt się do niej nie dobrał. Lecz stanie się pusta szybciej niżeli się tego spodziewał. Senpai rozwścieczony wieścią o legalnych ślubach homoseksualnych w Ameryce postanawia urządzić w mieszkaniu Maorinagi wieczór „poprawiania humoru", czyli najzwyklejsze picie z kumplem. Niestety zapas procentów zaczął się kończyć, więc zmuszony Morinaga musiał odwiedzić sklep. W tym samym czasie spragniony Morinaga zaczął węszyć po pokoju i natrafił na buteleczkę ukrytą głęboko w półce. Souichi jest przekonany, iż jest to najzwyklejszy alkohol, więc bez zastanowienia wypija całą zawartość.

„ – Jak myślisz... W jaki sposób za jednym zamachem zrównać z ziemią Amerykę i Kurosawę?
– Senpai, w tych czasach powinieneś bardziej uważać na to, co mówisz...
– (...) Zobaczymy, jak mu mina zrzednie, gdy zostanę gubernatorem Kalifornii! No chodź... Będziemy poprawiać sobie humor do białego rana. (...)"

To co dzieje się później, zostawiam wam do wglądu. ^u^ Nie będę przecież ujawniać całej akcji w pierwszym tomiku. Oj nie! Ale nie myślicie sobie, że tylko na tym się kończy po „wieczorze poprawiania humoru" ma miejsce coś czego nawet Senpai nie chce przeżywać. I nie nawiązuję tu do tego homofobii. Dlatego myślę, że tyle z opisu tomiku wystarczy. :)

„Nawet teraz słysząc w słuchawce jego głos pragnę tulić go w swych ramionach. Kocham go... KOCHAM NAD ŻYCIE! Dlatego... Nie mam innego wyjścia."

Jak na mangi pokroju yaoi przystało temat skupia się na miłości pomiędzy dwójką mężczyzn. Możemy spotkać się z mangami, gdzie nie ma żadnych wątków pobocznych i na pierwszy plan aż wpycha się tylko i wyłącznie problem miłosny bohaterów. Takie mangi są dobre tylko i wyłącznie by przeczytać raz i nic więcej. Z Zakochanym Tyranem jest inaczej. Są tu wątki, które wciągają czytelnika. Intrygują go na tyle by nie zadawał do końca tomiku pytania – „I co będą razem, czy nie?", które powtarzałby jak mantrę, by móc w końcu skończyć. Nie, nie! Na przykład ja jestem ciekawa co się stanie ze związkiem młodszego brata Sempaia, albo dlaczego Morinaga studiuje na uniwerku rolniczym? Krócej mówiąc, są sceny dupczenia, ale nie co rozdział i nie są one jakoś zbytnio narzucone czytelnikowi. Oprócz tego historia jest wypełniona wieloma zabawnymi tekstami, z których za każdym razem się śmieję, gdy tylko ponownie czytam tomik –za co oczywiście należą się podziękowania Kotori. Co do „kreski" to według mnie jest bardzo ładna. Naprawdę mi się podoba i to dopiero po niej się zorientowałam, że Liberty Libery! oraz Croquis są od tej samej autorki. Gapa ze mnie, prawda? XD Co mnie najbardziej w niej urzekło to cieniowania i użycie rastrów. chociaż dwa razy zauważyłam, że na jednym ujęciu jest cień z jeden strony, a na drugim w tej samej pozie po przeciwnej. Ale i tak jakoś to nie przeszkadzało zbytnio w czytaniu. A bohaterowie są po prostu genialni! Po przeczytaniu kilku pierwszych stron myślałam, że to Senpai będzie tytułowym tyranem, jednak okazało się, że jest inaczej. Chociaż, kto wie czy tytuł nie będzie dotyczył obu bohaterów? ^u^ Myślę, że każda fanka historii BoysLove powinna zabrać się za ten tytuł. Momentami jest naprawdę bardzo wzruszający i poważny, ale ilość zabawnych sytuacji oraz tekstów równoważy obie strony tej mangi.