Wersja dla osób niedowidzących
KUROKO I BONUS
Co prawda do końca serii pozostał już tylko jeden tom, ale akcja w "Kuroko's Basket" wciąż nie zwalnia ani na moment. Nie traci także tego, za co czytelnicy pokochali ten tytuł, choć od początku do końca, z drobnymi wyjątkami w postaci retrospekcji, opowiada niezmiennie o tym samym i w ten sam sposób. Dodatkowo, jak okazuje się w tym tomie, autor ukrył dla czytelników pewien bonus rozrzucony po wszystkich tomikach, więc po skończeniu całości warto zdjąć je z półki i przekonać się co tam Fujimaki dla nas przygotował.
KUROKO WRACA NA BOISKO
Chociaż "Kuroko's Basket" dobiega już końca (przed nami jeszcze tylko dwa tomy), jego akcja pędzi do przodu z taką prędkością i rozwija się w taki sposób, że trudno jest uwierzyć w bliski finał. Trochę szkoda też kończyć serię, z którą spędziło się tyle czasu, niemniej jedno muszę docenić: że ani na chwilę całość nie schodzi poniżej pewnego poziomu i wciąż dostarcza naprawdę znakomitej rozrywki.
POTRZEBA CUDU
Nie spodziewałem się, że w dwudziestym siódmym tomie dojdzie w serii do jakiejś znaczącej zmiany, a jednak. Pojawia się tu wątek, który w innych okolicznościach byłyby tylko kolejną przeszkodą na drodze do zwycięstwa, ale jego znaczenie jest tak duże, że nie da się odebrać go w ten sposób. Jednocześnie autor nie tylko podkręca napięcie, ale co i rusz rozładowuje je a to kolejnymi retrospekcjami, to znów solidną dawką humoru, dzięki czemu całość czyta się, jak zwykle, znakomicie.
ZACZYNA SIĘ FINAŁ
Jedną z rzeczy, za które uwielbiam mangi jest fakt, że właściwie od początku do końca trzymają one jeden poziom. Weźmy choćby "Kuroko's Basket", to już dwudziesty szósty tom tego cyklu, a ja wciąż czytam całość z przyjemnością, znakomicie się bawię i po kolejnej skończonej części mam ochotę na więcej. Aż szkoda, że już niedługo wszystko dobiegnie końca.
DZIECI IRENY
Irena Sendlerowa jest jedną z najbardziej interesujących postaci czasów drugiej wojny światowej, choć wciąż wydaje się, że kultura masowa niezbyt chętnie sięga do jej historii. Uwieczniono ją co prawda w hollywoodzkiej produkcji, gdzie w jej rolę wcieliła się Anna Paquin, poświęcono jej też dwa filmy dokumentalne i niejedną książkę, ale w porównaniu z licznymi oprawcami nie doczekała się zbyt wielkiego zainteresowania twórców.
SEKTA
Chociaż od pewnego czasu wydaje się, że „Dimension W” zbliża się do końca, trzynasty tom wyraźnie pokazuje, że seria wciąż nie powiedziała ostatniego słowa. Wręcz przeciwnie, fabuła znów zbacza w inne gatunkowe rejony, a przy okazji nabiera szybkiego tempa. Co więcej ta część, choć zamyka otwarty w niej wątek, kończy się w taki sposób, że miłośnicy nie będą się mogli doczekać ciągu dalszego.
POKONAĆ WŁASNE ODBICIE
Czytanie książek ani komiksów nie tuczy. Jednak czytanie historii o gotowaniu, kiedy wszystko w niej wygląda tak smakowicie, że ślinka sama napływa do ust, a czytelnik ma ochotę ugryźć nawet tomik, może zniweczyć wszelkie diety, a co bardziej łakomych odbiorców zaokrąglić tu i tam. Taką właśnie mangą są "Kulinarne pojedynki", typowy, podlany sporą dawką łagodnej erotyki shounen, pod wpływem którego sam parę razy sięgnąłem po azjatyckie dania.
TRANSHUMANOPOLITAN
Jeden z najbardziej drażniących komiksowych bohaterów w historii (zupełnie jakby przenieść Huntera S. Thompsona w świat cyberpunku) powraca wraz z drugim zbiorczym tomem swoich przygód. Jak zwykle na miłośników dobrych, dojrzałych i mocnych opowieści Science Fiction czeka mnóstwo wciągającej zabawy na naprawdę dobrym poziomie. I chociaż dzieło Warren Ellisa, autora takich kultowych tytułów, jak "Authority" czy "Planetary" nie jest dla wszystkich, warto by każdy miłośnik historii graficznych poznał je i wyrobił sobie własne zdanie na jego temat.
BIBLIOTECZKA