Gra o Tron: Sojusze

 WSTĘPU SŁÓW KILKA I ZAWARTOŚĆ PUDEŁKA:

 Witajcie w świecie „Gry o Tron” - Westeros, gdzie to mamy przyjemność wcielić się w prawego bohatera lub też przebiegłego złoczyńcę (wedle własnych upodobań). A gra toczy się oczywiście o władzę - jakże by inaczej. I tak też naszym celem jest zdobywanie nowych sojuszników, którzy zasiądą następnie w naszej ‘Radzie’. Nieco szczegółowiej rzecz ujmując, sprawa sprowadza się do licytacji ważnych kart, jak i zawierania właściwych sojuszy, które oczywiście mogą okazać się zgubne...

 W pięknym, baśniowym opakowaniu z grą znajdziemy:

* 174 karty gry

* tor czasu

* 57 znaczników

* instrukcja

 W rozgrywce tej może wziąć udział od 3 do 6 osób powyżej czternastego roku życia, zaś czas rozgrywania pełnej partii oscyluje aż wokół 90 minut.

PRZYGOTOWANIE DO GRY I JEJ PRZEBIEG:

  Z pewnością gra ta należy do grupy tych bardziej skomplikowanych, której to zasady mogą wydawać się początkowo dość trudne, ale z czasami wszystko nabiera dla nas jasności. 

 Pierwszą rzeczą, jaką musimy zrobić, to umieścić tor czasu na środku stołu, tak by był widocznym dla każdego z graczy. Kolejno kładziemy znacznik czasu na właściwym miejsce względem liczby uczestników gry - np. na symbolu lata, lub jesieni. Kolejnym punktem jest potasowanie talii kart sojuszników i umieszczenie jej na polu gry, jak i wykonanie podobnej czynności z żetonami władzy - umieszczamy je losowo awersami do góry, na środku stołu. I wreszcie należy wybrać znacznik pierwszego gracza, który umieszcza go przed sobą.

 By rozpocząć właściwą rozgrywkę, potrzebujemy jeszcze dokonać wyboru karty liderów (postaci), które drogą losowania otrzymuje każdy z uczestników gry, kładąc ją przed sobą. I jeszcze jedna ważna rzecz - potasowanie kart talii wpływów (zielonych, czerwonych i fioletowych), rozdanie każdemu z graczy po 10 kart, jak i ułożenie z pozostałych stosiku na środku stołu.

 Uff - możemy zaczynać grę!

 A ta sprowadza się do budowania silnej 'Rady' obok nas (obszaru, gdzie będziemy gromadzić zdobyte karty sojuszy oraz żetony władzy. Co ważne, każdy gracz/lider ma dwie 'Rady' - jedną po lewej i jedną po prawej stronie, które współdzieli on z osobami siedzącymi po bokach. I cała rzecz w tym, by mieć jak najsilniejszą ‘Małą Radę’, czyli jedną z naszych 'Rad', która jest jednakże słabszą od tej drugiej. De facto wart mieć zatem mniej więcej dwie równe silne ‘Rady’ – to taka moja dygresja.

 Rozgrywka trwa dwie lub trzy poru roku (w zależności od liczby graczy) i obejmuje sobą od 4 do 7 rund.

 I tak też pierwszy uczestnik gry odkrywa jedną z kart talii sojuszników, od odczytuje jej treść i kładzie odkrytą obok talii. I teraz może ona nosić napisać „karta ma zdolność w tej rundzie, lub nie ma zdolności”.

 Jeśli ma zdolność, to wówczas ten pierwszy gracz (i każdy kolejny według ruch wskazówek zegara) zagrywa swój ruch, czyli albo kładzie dowolną kartę wpływu z ręki, albo „klęka”. Decydując się na zagranie kartą, to umieszcza ją na swoim obszarze licytacji. Jeśli zaś uklęknie, to oznacza odwrócenie karty lidera do położenia w poziomie, co równa się jego spasowaniem na czas tej całej rundy. Czynności te trwają do chwili, gdy każdy lider "Uklęknie".

 Gdy to nastąpi, wówczas każdy z graczy podlicza wartości kart w swoim obszarze licytacji - ten, kto ma największą wartość punktową, ten wygrywa licytację. A to oznacza, iż może on zabrać jedną z kart sojuszników i umieścić w którejś ze swych ‘Rad’ - tej po lewej, lub po jego prawej stronie. Co więcej, bierze on także jeden z żetonów władzy i kładzie ją w jednej ze swoich ‘Rad’, bez podglądania jej wartości.

 Po tym fakcie ponownie wszyscy gracze umieszczają kartę lidera w pionowej pozycji, zabierają również wszystkie karty ze swojego obszaru licytacji i umieszczając je w stosie kart odrzuconych.

 Po tych czynnościach następuje przekazanie znacznika pierwszego gracza kolejnej osobie, jak i przesunięcie znacznika czasu na torze czasu o jedno pole. Tym sposobem rozpoczyna się kolejna runda gry, która ponownie wyłoni zwycięzcę, powodując przesunięcie znacznika czasu, itd.

 Gra toczy się do chwili, gdy znacznik czasu dotrze do pola ostatniej rundy na obszarze „zimy”. Wówczas następuje zliczanie punktacji każdej z 'Rad', według opisanych zasad w instrukcji. Zwycięzcą zostaje ta osoba, która ma największą wartość punktów żetonów i kart sojuszników w swoich radach - przy tej zasadzie, iż liczą się tak naprawdę 'Małe Rady', czyli te o mniejszej wartości. Która z nich ma największą punktację, ta wygrywa i jej właściciel staje się zwycięzcą całej gry.

WRAŻENIA Z GRY:

 To klimatyczna, intrygująca i niezwykle wymagająca gra karciana, która bazuje w mniejszym stopniu na szczęściu gracza, a w znacznie większym na jego sprycie, umiejętności przewidywania i zwodzenia naszych sąsiadów, czyli sojuszników. Ideą tej rozgrywki jest bowiem odpowiednie balansowanie tego, w jak wielkim stopniu tworzymy nasze silne i zarazem współdzielone z sąsiadami ‘Rady’, a w jakim stopniu myślimy o sobie i o tym, by to jednak tej drugiej osobie trafiła się silniejsza ‘Duża Rada’, a słabsza ta ‘Mała’. To ciekawe i wymagające wielkiego sprytu knowania - czyli coś ze wszech miar pięknego!

 Z pewnością jest to tytuł o dość skomplikowanych zasadach i regułach (te mogą być jeszcze bardziej złożonymi w zaawansowanych wariantach gry, o których tu nie wspominałam), co też tłumaczy fakt przeznaczenia tej zabawy dla osób powyżej czternastego roku życia. Niemniej z czasem i kolejnymi rozgrywkami jest nam łatwiej, a w pewnej chwili nie potrzebujemy już zerkać do instrukcji, by się w tej rozgrywce z łatwością odnaleźć. 

 Na plus należy zaliczyć także samą mechanikę gry, która jest niezwykle płynną, nie powodującą zbędnych przestojów i nie stawiającą uczestników gry w sytuacji, że nie wiedzą co zrobić. To wykładanie kart, kalkulowanie ryzyka, poddawanie się w danej rundzie oraz zliczanie końcowej punktacji - wszystko to odbywa się jedno po drugim, płynnie i w jasno wytyczonej kolejności. 

 To również idealna propozycja dla osób, które jakkolwiek to zabrzmi - lubią myśleć. Nie da się bowiem ukryć, że w tej grze wygrywa ten z graczy, który najlepiej kalkuluje, zwodzi i zarazem kombinuje ze swoimi kartami na ręce, kładąc je w odpowiedniej kolejności, jak i również dobierając należne mu karty i żetony do swoich ‘Rad’. Oczywiście można zdać się tu na szczęście i improwizację, ale raczej nie tędy droga...

 Nie sposób nie docenić także wizualnej postaci tej gry i związanego z nią klimatu „Gry o Tron”. To niezwykle ładne dla oka, ozdobione baśniowymi grafikami i posługujące się literackim nazewnictwem postaci, karty. Ale równie pięknie prezentują się gustowne żetony, czy też sam tor czasu, które to dodatkowo elementy zostały wykonane z dobrych jakościowo materiałów. Jednocześnie warto zauważyć, iż pozycja ta nawiązuje do literackiej sagi George'a R.R. Martina, nie zaś telewizyjnego serialu.

SŁOWEM PODSUMOWANIA:

 Karciany tytuł „Gra o Tron. Sojusze”, to znakomita propozycja dla miłośników wymagających, inteligentnych i zarazem klimatycznych odsłon tej formy rozgrywki. Tu liczy się nasz spryt, umiejętność przewidywania oraz  - nie bójmy się tego słowa, błyskotliwość kantowania. I to jest piękne, fascynujące i ze wszech miar nas porywające. Ponadto kolejny raz wkraczamy do świata Uniwersum „Gry o Tron”, co zawsze jest czymś niezwykłym… Polecam – sięgnijcie po tę pozycję!