Edengrad PC

ZOSTAŃ MISTRZEM SURVIVALU

Recenzowanie gry, kiedy ta jest wciąż w wersji testowej, jest mimo wszystko większym wyzwaniem, niż zajmowaniem się produktem już gotowym. Nie ma w końcu sensu wytykać błędów czy niedociągnięć, skoro najprawdopodobniej zostaną poprawione w wersji ostatecznej (jak choćby niektóre kwestie personalizacji postaci), a skupienie się na samych pozytywach mija się nieco z celem. Z drugiej strony jaki gracz oparłby się pokusie zagrania w przyjemnie prezentujący się produkt jeszcze przed jego premierą? Bo „Edengrad” to tytuł naprawdę przyjemny, choć, jak wiele niezależnych rodzimych produkcji, na kolana nie powala.

Co można powiedzieć o jego fabule? Właściwie niewiele. Doszło do zagłady, ale co się takiego wydarzyło, nie wiadomo. Z podziemi wychodzimy na powierzchnię z zadaniem zatroszczenia się o własny los. W pustynnym świecie musimy zacząć gromadzić zapasy, troszczyć się o własne potrzeby, zbudować sobie dom, radzić sobie z dzikimi zwierzętami – o to by było na tyle. Cała rozgrywka polega na tym, żeby jakoś urządzić się w tym nowym, postapokaliptycznym świecie, znajdując różne rzeczy, wypełniając misje i oddając innym przysługi.

Wielką zaletą tej gry jest jej realizm. Nie mówię tu oczywiście o jakichś detalach odnośnie wykonania całości (drzewa po ścięciu znikają by pojawić się zaraz w formie przyciętego już pnia, który zabieramy ze sobą na tej samej zasadzie, jak w „TombRaiderze” Lara chowała do malutkiego plecaczka gigantyczne artefakty), ale o sam tryb rozgrywki. Bohater (żołnierz), którego personalizujemy już na wstępie (tu warto wspomnieć o dużej ilości możliwości wyboru, decydujemy bowiem nie tylko o imieniu, nazwisku czy płci, ale też o detalach pokroju brody, włosów, tatuaży, głosu, wzrostu, wagi czy masy mięśniowej) musi nie tylko zrywać owoce, rąbać drzewo, zbierać lub kraść przedmioty, walczyć (albo unikać kontaktu) ze zwierzętami i bandami innych ludzi, ale też i jeść, pić i oszczędzać siły. Każde zajęcie, nawet najprostsze, wymaga odpowiedniego przygotowania, trzeba rozpalić ognisko, zbudować schronienie, rozbudowywać się coraz bardziej… Chociaż na wstępie otrzymujemy pewien ekwipunek, wiele innych rzeczy musimy zbudować sami.

Na tym oczywiście nie koniec, cała rozgrywka opiera się bowiem na trybie multiplayer, więc wyzwaniem nie jest tylko ponura rzeczywistość „Edengrad”, ale także i inni gracze. Co ma swoje plusy, jak i minusy, a do tych ostatnich należy zaliczyć brak jednoosobowego trybu gry – nie każdy w końcu lubi, jak po planszy pałętają się mu jacyś internauci. Co się zaś tyczy plusów rozgrywki, należy do nich nieliniowość fabuły i przyjemne połączenie RPG z symulatorem życia – można nawet rzec, że to takie „Simsy” w wersji postapo, tylko bardziej przygodowo potraktowane.

Bardzo ciekawe jest też tutaj drzewko umiejętności. W odróżnieniu od drzewka postaci,jest ono wręcz olbrzymie i obejmuje rozwijanie takich umiejętności, jak budowanie, stolarstwo, uprawa, gotowanie, chemia, pierwsza pomoc, górnictwo… a wszystko to połączone skomplikowaną siecią wzajemnych powiązań i poziomów zaawansowania. Efekt końcowy może więc niejednego przyprawić o zawrót głowy.

A jak „Edengrad” przedstawia się od trony technicznej? Grafika jest udana, nie jest może szczególnie zachwycająca, króluje prostota, ale zdecydowanie ma swój surowy klimat (szczególnie podziemne lokacje, rażące w oczy słońce czy suchość, jaką niemalże czuć w ustach), który doskonale podkreśla świetnie dobrana muzyka: w tym elektroniczna i country. Dźwięki tez przygotowano starannie, od tych najważniejszych zaczynający, na drobiazgach pokroju ćwierkania ptaków, odgłosów kroków czy płonącego ogniska skończywszy.

W skrócie, „Edengrad” to dobra, wciągająca i intrygująca gra. Nie za łatwa, nie za trudna, wymagająca dużej cierpliwości, ale satysfakcjonująca. Jeśli lubicie tego typu pozycje, będziecie zadowoleni, dlatego polecamy ją Waszej uwadze. Mimo drobnych trudności w sterowaniu i niepowalającej grafiki, produkcja autentycznie wciąga i sprawia, że chce się zostać mistrzem survivalu.