Elżbieta Kowalska

Według mnie, poeta jest jedną z ról społecznych, jakie pełnimy na co dzień. Nie utożsamiam tego z zawodem. Ja ukończyłam dziennikarstwo, dlatego uważam, że jestem dziennikarką z zawodu. Na co dzień jednak piszę więcej tekstów, niż wierszy. Nie przedstawiłabym się więc jako poetka.

Poeci bardzo często piszą dla innych poetów. Nawzajem czytamy swoje wiersze i wymieniamy się poglądami na ich temat. Kto lepiej zrozumie poetę niż drugi poeta?

Myślę, że jest to kwestia indywidualna, jeden człowiek nazwie się poetą gdy napisze pierwszy wiersz, a drugi dopiero wtedy, gdy odbierze jakąś nagrodę.

Nie określiłabym siebie ani jako poetkę amatorkę, ani jako poetkę profesjonalistkę. Piszę od czasów szkoły podstawowej i jest to moja pasja.

Moim zdaniem, dobrze opisał to Jim Morrison i pozwolę tutaj zacytować jego słowa: „…„W rzeczywistości prawdziwa poezja niczego nie opowiada; odhacza tylko możliwości, otwiera tylko wszystkie drzwi. Każdy może przejść przez te, które mu odpowiadają. I właśnie dlatego wiersze tak bardzo do mnie przemawiają, ponieważ są na wieczność (…) Jeżeli moja poezja zmierza ku jakiemuś celowi, to ku temu, aby uwolnić ludzi od przymusów, wewnątrz których widzą i czują…”. I dokładnie taka jest moja poezja, pozwala zauważyć każdemu to, co chce w niej zobaczyć. Jest jak sygnał, odbierany wieloma umysłami przez pryzmat ich przekonań.

Największa inspiracją jest dla mnie samo życie, szara codzienność. Na pewno istnieje natchnienie, które pojawia się wraz z emocjami i wtedy czujemy, że powinniśmy pisać. Słowa są bardzo ulotne i przychodzą niespodziewanie.

Jim Morrison i jego wiersze są moją główną inspiracją. Z polskich poetów najbardziej doceniam Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i Halinę Poświatowską.

Uważam, że zarówno obraz może stanowić inspirację do napisania obrazu, jak i wiersz może być inspiracją dla namalowania obrazu. W przypadku mojego tomiku ilustrowanego obrazami Rafała Dobosza działo się to w obydwie strony.

Na co dzień czytam poezję. Głównie Jima Morrisona, choć lubię też mało znanych poetów. Najczęściej moich znajomych, z którymi wymieniam się wierszami, a potem prowadzimy długie rozmowy na ich temat.

Nie wiem jakie pytanie zadałabym samej sobie, więc ciężko będzie mi odpowiedzieć.