Cicha Wojna | Autor: Paul J. McAuley

Ostatnimi czas, przynajmniej z mojego doświadczenia, zauważyłem że książki o tematyce science fiction zeszły na drugi plan, czy już nawet trzeci, patrząc jak literatura postapokaliptyczna wypiera resztę – pomniejszych – lektur z dziedziny fantastyki. Prócz doskonałych klasyków fantastyki naukowej, w naszych półkowych nowościach zdecydowaną większość książek zajmują urbanfantasy, postapo, mniej horror i archaiczne fantasy, a powieści czy zbiory debiutujących oraz nowych na naszym runku pisarzy z szufladki science fiction to skrajna rzadkość. Nie wiem dokładnie dlaczego tak jest, może przez wszędobylskie efekty specjalne, którymi raczy nas telewizja, rzeczone książki bledną, stają się mniej atrakcyjne, albo po prostu, tytuły obecnych pisarzy (nie wszystkich oczywiście) nie mają tego polotu, co Lem czy chociażby Wells i Herbert. Cicha Wojna to książka, co prawda nie nowa, ponieważ została wydana zeszło sześć lat temu, jednakowoż na naszym rodzimym rynku zagościła stosunkowo niedawno.

Cicha Wojna to doskonały przykład powieści, balansującej pomiędzy space operą a hard science fiction. Podobał mi się styl autora, poważny, miejscami prosty bądź błyskotliwy, lecz zawsze trafiający w mój gust. Wojny międzyplanetarne, ekspansja kosmosu, rozwijająca się kultura i wciąż pnąca się do przodu technika, to coś co w świecie wykreowanym przez autora to chleb powszedni, a sposób w jaki go opisuje, sprawia, że książkę, mimo dość przyzwoitej obszerności, pochłania się stosunkowo szybko.

Pisarz dzięki literackiemu i, zapewne naukowemu doświadczeniu stworzył uniwersum, które prezentuje katastroficzną przyszłość Ziemi, zrujnowanej i spaczonej w skutek katastrof atmosferycznych. Na rodzimej planecie ludzi, totalitarny prym wiodą potężne rody, zaś reszta służy jako masowa siła robocza, między innymi zajmująca się przywróceniem dawnego stanu planety. Natomiast po drugiej stronie Układu Słonecznego rozwija się znakomicie rozwijająca się cywilizacja, zwanej Układem Zewnętrznym, gdzie swobodnie żyją i funkcjonują potomkowie ziemskich uchodźców, pracujący i udoskonalający wynalazki i wytwory genetyczne. To właśnie tam rodzi się pomysł, pchany przez ambicje młodego pokolenia, który pragnie zdominować cały Układ Słoneczny i skolonizować go, aby ewolucja człowieka wreszcie ruszyła – co jest powodem waśni między Zewnętrznymi a Ziemią, na której dochodzą obawy o domniemanych planach ataku nań.

Paul McAuley może i odgrzał stary przepis, ale zrobił to z niebywałą finezją i doprawił na własny sposób, wzbogacając stary, archaiczny gatunek w całkiem realne przedstawienie przyszłości, która w mgnieniu oka może nadejść. Nadzwyczaj realny scenariusz przewidywany przez autora, jest niemal tak realny, co wywody średniowiecznych uczonych o lotach w przestworzach. Nie znałem dotychczas autora książki, jakoś nie było mi po drodze, do półek z jego książkami, a może po prostu jakaś siła odpychała mnie od nich, ale teraz, gdy w moje ręce trafiła pierwsza jego powieść, wiem, że spotykając się w przyszłości z jego nazwiskiem, na pewno nie przejdę obok obojętnie. Ba! Już nie mogę się doczekać, drugiego tomu cyklu Cichej Wojny, która ma zostać wydana w naszym kraju 27 czerwca, pod tytułem Ogrody słońca, standardowo nakładem wydawnictwa MAG.

Cicha wojna to książka, która zaiste wskrzesza znakomite, czasem archaiczne, czasem nowatorskie science fiction, dodając to „coś" od siebie. Naprawdę wytworna uczta dla wyobraźni i przemile spędzony czas, spędzony na wodzeniu po kolejnych zdaniach powieści. Gorąco polecam!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję wydawnictwu MAG oraz Sztukaterowi!