O Umiejętności Życia | Autor: Tadeusz Gadacz

Jak żyć? Jaki to życie ma sens? Dlaczego żyjemy? Jaki jest w tym cel? Do czego powinniśmy dążyć? Czy musimy umierać? Po co zostaliśmy stworzeni? Te i wiele innych pytań ludzie zadawali sobie od zarania dziejów. Dla niektórych odpowiedź wydaje się prosta, dla innych sprawa jest zbyt skomplikowana i nigdy nie zostanie wyjaśniona. Jedni się poddają, przestają szukać sensu, drudzy umierają bez jego odnalezienia, a wielcy szczęśliwcy potrafią sobie odpowiedzieć na powyższe pytania wraz z kwestiami filozoficznych rozważań na temat bytu, swojego „self", czyli „ja" i pojęciami głębszego sensu. Tadeusz Gadacz to polski filozof i religioznawca, były pijar i obecny profesor doktor habilitowany Collegium Civitas, oraz dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Jedną z jego wielu książek jest właśnie dzieło zatytułowane „O umiejętności życia", w którym to autor próbuje dojść do odpowiedzi na najistotniejsze kwestie ludzkiej egzystencji.

Tadeusz Gadacz rozkłada życie na poszczególne elementy, starając się każdy z nich przedstawić w sposób wyjątkowy i prawdziwy. Nie podaje przy tym odpowiedzi na wymienione wcześniej kwestie, ale wskazuje odbiorcy drogę, dzięki której samemu można dojść do pewnych przekonań i poukładać sobie w pewien sposób swoje własne życie. Jedną z wielu zalet tej książki jest fakt, że żadne twierdzenia nie zostają narzucone. Autor opisuje świat takim, jakim go widzi, czyli takim, jaki w rzeczywistości jest. Każdy mógłby powiedzieć, że to założenia czysto subiektywne, ale nie ujdzie uwadze fakt, że wielokrotnie kiwa się głową w potwierdzającym geście i myśli – tak, faktycznie tak jest, święta prawda. Tak więc czyta się o rzeczach, które każdy (lub prawie każdy) zna już z autopsji, bo w końcu jeśli ktoś czyta tę książkę, oznacza to, że żyje. A czy ma się dobrze, to już kwestia własnej odpowiedzi na pytanie.

Książka Gadacza służy temu, by uświadomić coś czytelnikowi. Nie raz bywa tak, że daną rzecz się wie, ale i tak się postępuje nierozsądnie. Często człowiek słyszy w swoim życiu, że niektóre nawyki są bardzo złe i mogą zaszkodzić jego zdrowiu, ale i tak wykonuje dane czynności zagrażające w mniej lub bardziej bezpośredni sposób jego życiu. Jak sam tytuł wskazuje, treść opowiada o umiejętności. Nie o tym, co robić, by umiejętnie żyć, lecz o samym akcie świadomego życia i próby radzenia sobie z nim. Poruszane są tu kwestie losu, fortuny, miłości i śmierci, samotności, wszelakiej maści spotkań, religii, zatem Boga, temat nihilizmu, wychowania do wolności i samej wolności, odpowiedzialności za swoje postępowanie (i nie tylko), nadziei, cierpienia, wdzięczności, umierania, a nawet nudy. Wszystkiego tego, co wydawać się może infantylne, zrozumiałe, lub zbyt trudne do jakichkolwiek rozważań. Każdy w swoim życiu się nudzi, przeżywa pierwsze miłości, stara się żyć w zgodzie z zasadami, postępować tak, jak dyktuje serce używając przy tym zdrowego rozsądku, a w końcu zdaje sobie sprawę, że umrze. Prędzej czy później. Dlatego właśnie każda poszczególna osoba, która nie jest w stanie sobie poradzić z tym, co ją otacza, która chciałaby dojść do większej wiedzy, odnaleźć pewną formę zrozumienia, powinna sięgnąć po tę lekturę. Jeśli dzięki niej nie odnajdzie właściwej w swym życiu drogi, to chociaż będzie miała szansę uświadomienia sobie wielu spraw.

To, co zachwyca, to przede wszystkim forma tekstu. Każdy poszczególny rozdział rozpoczyna się sentencją. Czy to biblijną, czy zaciągniętą z literatury... Po prostu idealnie odzwierciedlającą całość rzuconego hasła. Później natomiast, już w samych rozważaniach nad określonym stanem lub etapem życia, tekst jest przeplatany poezją. Wiersze czyta się z przyjemnością, bo w sposób doskonały zostały dobrane do tego, co autor chciał uwydatnić. Całość tekstu została napisana językiem zrozumianym i przyjemnym w odbiorze, co sprawia, że książkę czyta się niebywale szybko i jeśli ktoś potrafi znaleźć trochę czasu, jest w stanie przeczytać ją w jeden dzień. Tytuł profesora nie powinien straszyć odbiorcy, lub wywoływać w nim niejasnego poczucia, że czegoś nie zrozumie, że coś będzie zbyt trudne. Skoro żyje, na pewno wszystko zrozumie i tego należałoby się trzymać.

„O umiejętności życia" to moje pierwsze i z pewnością nie ostatnie spotkanie z Tadeuszem Gadaczem. Jego książka trwale wpłynęła na mój tok rozważań i jestem pewna, że długo będę pamiętać o przeczytanej treści. Każdego z Was serdecznie zachęcam do zapoznania się z tym, co autor ma do zaoferowania. Polecam!

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję grupie Sztukater oraz Wydawnictwu Iskry.