Rytuały

  Tajemnice trzeba rozwikływać... - czasami z obowiązku, czasami z potrzeby, ale nierzadko z naturalnej, a z czasem wręcz obsesyjnej potrzeby dotarcia do prawdy. O takim przypadku opowiada właśnie znakomita, klimatyczna i rzecz jasna tajemnicza opowieść komiksowa Alvaro Ortiza pt. „Rytuały”, która ukazała się w naszym kraju nakładem Wydawnictwa Timof Comics. Zapraszam was do poznania recenzji tej pozycji.

 Dwóje przyjaciół w osobach Manuela i Lorenzo wynajmuje wspólnie mieszkanie, pod którym ma znajdować się pracowania, czy też raczej przechowalnia pewnego słynnego antykwariusza. Wiedzieni ciekawością, a dokładniej rzecz biorąc brakiem jakichkolwiek oznak korzystania z magazynu, postanawiają przyjrzeć się bliżej tej sprawie. W szczególności to Lorenzo robi wszystko, by odkryć zagadkę magazynu, jego właściciela i skrytych tam rzeźb, którym przewodzi posążek z olbrzymim fallusem. I tak też zacznie się jego niezwykła przygoda, która połączy się z losami przedziwnych postaci z rozmaitych miejsc i czasów...

 To opowieść wielu postaci, wielu miejsc i wielu wątków, które pozornie nie koniecznie wydają się wiązać z główną osią zdarzeń, ale to tylko pozory. Otóż wkraczamy tu na ścieżkę mafijnej sensacji, sięgamy czasów II wojny światowej, czy też nawet dotykamy mocnej historii rodem z opowieści science fiction. Jednocześnie jest tu i proza zwykłego życia z romansami, wkraczaniem w dorosłość, rozczarowaniami i trudem wiązania końca z końcem. I co ciekawe, wszystko to ma w tej relacji swój sens, logikę (być może nieco pokrętną, ale jednak) oraz uzasadnioną obecność. 

To również historia o fascynacji przeobrażającej się na naszych oczach w szaleństwo, które dotyka nie tylko jednego z głównych bohaterów – Lorenza, ale też i innych postaci, które z czasem pojawiają się na kartach tego komiksu. I jakkolwiek dziwnie to zabrzmi, pięknym jest obserwowanie tego procesu, gdy oto nagle wszystko to, co do tej pory było logicznym, naturalnym i zwyczajnym staje się przeciwieństwem tych słów. I chyba też żaden inny autor nie mógłby ukazać tego piękniej, aniżeli właśnie ten hiszpański twórca.

 Co do ilustracyjnej szaty tego tytułu, to mamy tu jakże charakterystyczną kreskę dla twórczości Alvaro Ortiza - prostota, minimalizm, ale też i ukazanie wszystkiego tego, co w danym kadrze jest koniecznym do ukazania. I jest tu trochę karykatury i pastiszu, ale jest i niezwykły urok tych obrazów, które są na swój sposób piękne, wyjątkowe, iście magiczne. Do tego mamy tu także ciekawie dobraną kolorystykę - pastelowe, lekko przygaszone, bardzo ładne kolory.

 Komiks ten stanowi sobą także znakomity przykład literackiego przeobrażenia, gdy oto z początkowo obyczajowych i komediowych klimatów wstępujemy na grunt mroku i rodzącego się szaleństwa, co mnie osobiście tyleż zaskoczyło, co i zachwyciło. Zresztą spróbujcie zadać sobie sami pytanie o to, jakie emocje i odczucia towarzyszyły wam przy lekturze pierwszych kilku stron, a jakie przy odkrywaniu finałowych kadrów. Prawda, że to wielka różnica…?

„Rytuały” Alvaro Ortiza, to dzieło. Dzieło komiksowej sztuki, które jest dziwnym, nieoczywistym i pozytywnie zwariowanym, ale też jest i pięknym przykładem ambitnej opowieści o przedmiotach, ludziach i niespodziankach losu, jakie ich dotknęły. I zdaję sobie sprawę, że tytuł ten nie jest być może dla każdego, ale jeśli tylko poszukujemy we współczesnym komiksie czegoś innego i nietuzinkowego, to z pewnością warto sięgnąć po tę pozycję. Do tego gorąco was zachęcam.